Zoals je eerder al kon lezen, heeft Milaan mijn hart (nog) niet gestolen, maar de Italianen wel!

Telkens ik me wat down voel omdat ik m'n draai hier niet vind, kom ik in aanraking met de vriendelijke lokale bevolking.

Ze helpen je spontaan als ze zien dat je je hostel zoekt of ze helpen je om uit je hostel te ontsnappen, om maar twee voorbeelden te geven. Já, de receptionist had gezegd dat de knop om de poort van binnenuit te openen aan de linkerkant stond. Já, ik was aan de juiste linkerkant aan het zoeken, maar blijkbaar te dicht bij de poort. Een passant zag mij verward door de tralies kijken en wees me op de knop enkele meters verder🙈

Italianen stralen ook warmte uit (geen woordspeling om te verwijzen naar de huidige hittegolf). Stap je een zaak binnen, dan begroeten ze je met oprechte hartelijkheid. Ze zijn bereid om je te helpen met je bestelling, om je Italiaans met je te oefenen of om een babbeltje te slaan.

En nee, dit alles wil niet zeggen dat ik met een Italiaan naar huis kom. Al weet je het nooit zeker natuurlijk...