Wat ben ik blij dat ik mijn reisplanning heb aangepast en besloten heb om maar een nacht in Pisa door te brengen!

Wat ik echt wou zien, is duidelijk: de scheve toren van Pisa. De eerste glimps van de toren toverde een glimlach op mijn gezicht. Ik deed een rondje, nam wat foto's (zonder de verplichte poses) en bezichtigde erna de Duomo. Aangezien er net een misviering bezig was, was het een blitzbezoek.

Daarna heb ik uren rondgehangen tot het tijd was om de toren te beklimmen, want het enige andere wat ik wou bezichtigen in Pisa was de botanische tuin, maar die was uitzonderlijk toe. In de tussentijd ben ik ook wel penne all'arrabbiata gaan eten, want daar had ik al dagen zin in.

De beklimming van de 215 treden was kort, maar best leuk. Van zodra je een voet binnen zet, voelt het alsof je vanuit de boomstammetjes op zo'n draaiend platform stapt. En tijdens het naar boven gaan, merkte ik dat mijn hersenen ook voelden dat we niet helemaal waterpas waren.

Het naar beneden gaan, was dan weer spannend. De stenen treden zijn zo uitgehold én glad, dat ik niet anders durfde dan heel voorzichtig af te dalen, me stevig vasthoudend aan beide muren.

Hoewel de toren echt leuk om te zien is, lijkt het achteraf gezien beter om een paar uur in Pisa te stoppen en erna verder te reizen.

Morgen vertrek ik zo snel mogelijk naar mijn laatste bestemming: Firenze.